Knysna-Jeffreys Bay 13 juni

Op weg naar Addo, zijn we gestopt in Jeffreys Bay. Het surfers paradijs bij uitstek. Vandaag gaan we het niet hebben over de prachtige landschappen, die zijn er ook vandaag weer! Vandaag belichten we een aantal alledaagse zaken. Zoals de autoweg, de gidsen, de parkwachten etc.

De autoweg is hier niet zoals een Nederland een weg voor snelverkeer. Hier is de autoweg een gratis nationale attractie. Je rijdt letterlijk door een soort dierentuin. Van bavianen, geiten, koeien,paarden tot varkens. Je hoeft het maar op te noemen of je komt het tegen op de autoweg. Opvallend is dat de bavianen zeer gedisciplineerd op de vangrail toekijken naar de voorbij rijdende auto’s. De geiten en de koeien daarentegen zijn minder gedisciplineerd. Met hen is het opletten geblazen, voor een onverwachte oversteek(poging). Deze vierpotige wezens kijken niet naar links en niet naar rechts, laat staan dat ze een richtinggevende beweging maken met hun hoofd. Afwachten, ruimte zoeken en dan vol gas passeren is mijn advies.

Gidsen heb je zoals overal in alle soorten en maten. Op onze tocht naar Robbeneiland hadden we tijdens de bustoer op Robbeneiland een Zuid Afrikaanse gids van Indisch/Hindoestaanse afkomst. Een man die de aandacht kon pakken en vasthouden. Als ik niet beter wist zou ik denken dat het een acteur was uit de oude Engelse comedy serie “Oh moeder wat is het heet”. Nuttige informatie geven, maar doorspekt met droge humor. Elke nationaliteit met een kwinkslag typerend. Als geen ander kon hij de handelsgeest van de Indiërs typeren. Zij zullen, volgens de gids tenminste, nooit het voetbalspel onder de knie krijgen. Kenmerkend voor dit spel zijn de corners(=hoeken). De Indiërs zouden al snel op elke corner (=hoek) een winkeltje beginnen. En dan is het lastig voetballen.

Veel donkere Zuid Afrikanen hebben een nieuwe inkomstenbron ontdekt. Ze zorgen dat ze een geel, oranje of groen lichtgevend hesje in de wacht weten te slepen en benoemen zich dan tot parkeerwacht op de gratis parkeerterreinen. Volgens ingewijden geldt het recht van de sterkste bij het bemachtigen van de drukste plekjes, maar dit terzijde. Deze parkeerwachten geven met allerlei gebaren, veelal handgebaren, aan waar je het blik dient neer te zetten. Bij het uitstappen komen ze naar je toe en zeggen: “ ik zal persoonlijk een oogje in het zeil houden en zorgen dat er niks gebeurt”.
Zodra je terugkomt en een beweging richting auto maakt, hebben ze je al gespot. Als door een horzel gestoken, bewegen ze richting auto en loodsen je zogenaamd veilig uit je parkeervak. Let wel, eigen oplettendheid blijft te allen tijde geboden. Soms zien ze aankomend verkeer over het hoofd. Ik denk dat dit komt doordat ze constant aan het radaren zijn of er nog “klanten” hun auto komen ophalen. Ook daar moet dan weer geloodst worden. Het is overigens de bedoeling dat je de parkwacht voor deze vorm van service een kleinigheid betaalt. ( 2 tot 5 rand). Als rechtgeaarde Nederlander ga je dan eens rekenen. Een drukke plek levert gemiddeld al snel 300 rand per dag op. In een maand levert dat minimaal 9000 rand op. In euro’s minimaal 900. Voor Afrikaanse begrippen een goed loon .
Door Marga,
Jos heeft gelijk(?!), vandaag even Zuid-Afrika. De rit hiernaar toe was mooi en niet meer dan dat. Zuid-Afrika geeft je een dubbel gevoel. Met de apartheid nog in je achterhoofd moet je uitkijken om niet met iedereen medelijden te hebben. Zoals mij een zwarte Zuid-Afrikaan zei”je moet niet blijven steken in , en de schuld blijven geven aan het verleden. Maar zelf ben je verantwoordelijk voor je toekomst”..
Het contrast echter is in onze ogen vaak groot. Maar de ene township is de andere niet. In Knysna bv, zag die er heel vriendelijk en relaxed uit. Het blijkt ook dat bij deze township een soort ballotage commissie is, die er op toeziet dat er geen criminelen binnenkomen. En wee degene die iets doet dat niet in de haak is, wordt onmiddellijk uitgeleverd aan de politie. Maar soms bekruipen je dubbele gevoelens, zoals de velen die langs de weg staan te liften of zoals gisteravond: we waren gaan eten bij een Italiaans restaurant en ik kreeg de Pizza niet op, Yves stelde voor een doggybag te nemen en het aan de parkeerwachter te geven. Hij vond dat die er hongerig uitzag. Dan voel je je wel heel rijk en schuldig en hypocriet te gelijk. Toch maar gedaan en de blijheid waarmee hij het ontving, stopte het onmiddellijk in zijn tas en zei dat het voor zijn 3 kinderen was, die honger hadden! We gaan er vanuit dat hij de waarheid sprak. Stil word je er wel van.