Dordognevallei !!

St. Cyprien- Meyronne (73 km)

Langs de Dordogne is het heerlijk fietsen. Afwisselend. Vlak met af en toe een leuk klimmetje. Zonder het te merken gaan de wijngaarden over in fruitvelden. Als je nog wat verder de rivier afzakt, dan doemen de walnoten bomen in grote getallen op.
Eigenlijk kom je ogen tekort. Schitterende vergezichten. Mooi hoog gelegen kastelen. Chateau de Fraynac is een van die kastelen die nog privé bezit is. Schitterend gelegen. Prima verzorgde tuinen. Mooi gerestaureerd. Vanaf Fraynac is het nog een kleine 40 km naar Meyronne.
Over een van de vele opgeheven spoorlijnen heeft men een schitterende piste cyclabe aangelegd. Zo kan men toch nog profiteren van de vele arbeid die in het verleden is verricht om hier treinen te laten rijden.
Vlak voor Meyronne nog een pittige klim van 4 km. Daarna afdalen en uitrijden. In de tuin in Meyronne een biertje gepakt op de goede afloop.
Voor de fietsers: afwisselend en kleine klimmetjes.
Marga’s beleving:
Vanmorgen al om 6.50uur opgestaan en direct paar baantjes gezwommen. Water was warmer dan buitenlucht. Enfin na het gebruikelijke opbreekritueel zijn we om 8.30uur vertrokken voor de laatste etappe. Het zou vandaag ruim 30gr. worden, maar daar was vanmorgen nog niets van te merken. Omdat we aan de rivier lagen en die ook verder volgden was het vochtig koud. Zelfs met vest vertrokken. Vandaag verder rustig aan gedaan en zeer mooie route gereden. Tegen de middag werd het weer zeer warm, maar toch goed te fietsen. Op een gegeven moment wilden we aan een 26km lang fietspad beginnen, kreeg Jos een platte band. Na die vervangen te hebben zijn we verder gegaan, het moet gezegd het was een geweldig fietspad met mooie uitzichten, dit was voorheen een oud spoortraject. Ook aan de kant gepicknickt en even uitgerust. Het pad lag grotendeels in de schaduw, dus ook met dit warme weer goed te doen. Maar toen we Souillac naderden en in de volle zon aan het fietsen waren, was het niet echt leuk meer. In Souillac nog even een terrasje genomen en wat gerust en aan de laatste 12 km begonnen. Aangezien dit 4km klimwerk is om te beginnen, ben ik toch even moeten afstappen om nog wat te eten, had gelukkig nog toast in de tas. Na nog een fles water gedronken te hebben, ging het weer. In het voorlaatste dorp (in de winkel bij onze vriendelijke overburen) eerst brood en verse kaas gehaald en ter plekke heerlijk aardbeiengebakje gegeten. Thuis gekomen eerst even bijgetankt en daarna heerlijk gedoucht. En vanavond de rest van de boodschappen gehaald en toen nog even gaan uit eten. De eerst volgende dagen ga ik zelf weer wat klaarmaken, is ook weer eens fijn om te doen. Verder is vandaag een wonder gebeurd, ons netbook was vorige week zo dood als een pier heen enkel lampje brandde en toevallig had ik een gebruiksaanwijzing meegenomen en vanavond eens bekeken. Kon niets ontdekken toch maar eens opengeklapt en begonnen zomaar alle lampjes te branden die branden moesten en hij startte ook zomaar op. De spreekwoordelijke bek viel open van verbazing. Nog een leuk dingetje vandaag. We hadden van de week een Australisch koppel het visitekaartje van de chambre d”hotes in Oloron Ste. Marie gegeven en daar zijn ze vandaag ook aangekomen, Kreeg vanmiddag een sms-je. En wat is nu dan de eindconclusie van de rit? Dat niets is wat het lijkt, vooroordelen vaak niet kloppen. En dat een mens maar weinig nodig heeft . We hadden beiden 2 tassen, Jos een tent en ik de slaapzak. Verder een 1pitscampinggaz. En als het aan mij lag gebruikte ik het iets vaker dan alleen water koken voor nesscafe cappucino. We hebben weer veel verschillende mensen ontmoet en dat maakt het reizen zo leuk. Zo nu op naar de volgende fase. Yves gaat eind augustus voor 5 maanden naar Budapest en René is doordeweeks al het huis uit. Verder zie ik natuurlijk uit naar het nieuwe neefje/nichtje dat ieder moment geboren kan worden. En nu gaan we de luiken letterlijk en figuurlijk dichtmaken(slapen).
Met vriendelijke fietsgroet
Marga en Jos