de duvel en zijn ouwe moer
Door: jos en Marga
Blijf op de hoogte en volg Jos en Marga
28 Juni 2010 | Frankrijk, Meyronne
Cahors-Auvillar (84 km)
Vanochtend, na een prima ontbijt, een majestueus vertrek uit Cahors via Pont Valentré. Niemand op de brug aanwezig en de steentjes van de pont lachten de eenzame fietsers toe. De Pont Valentré is waarlijk een van de mooiste vestigingsbruggen van Europa. Volgens de legende lag de bouw van de brug een tijdlang stil vanwege problemen. Constructie en geldproblemen. Zo te horen is er na eeuwen nog steeds niets nieuws onder de zon. Maar dit ter zijde.
De bouw van de brug is volgens de legende met hulp van de duivel afgebouwd. De bouwheer zou als tegenprestatie na voltooiing, zijn ziel afstaan aan de duivel. Met een slimmigheid redde hij zijn ziel. De bouwheer liet de laatste slotsteen op de middelste toren achterwege. Sindsdien heet de toren ‘le tour du Diable” en is op de plek van de slotsteen een duiveltje zichtbaar.
Vanuit Cahors een fikse klim naar Lhospitalet. Is niet voor niks dat dit gat Lhospitalet heet, bovengekomen kun je zeker met de chaleur (extreme hitte) direct aan de zuurstof. Daarna in gezwinde spoed naar Castelnau-Montratier. Een schitterend oud stadje, voorzien van een mooie marktplaats met leuke barretjes. Op het terras in de schaduw werd je bijna “weggescheten”door de jonge zwaluwen die hier hun eerste proefvluchten maakten. Je kon zeer goed zien dat sommigen hun vliegbrevet nog niet hadden behaald. De landingen op tafels en tegen de muur deden komisch aan. De stichting wakker dier zou tegen dit soort vliegoefeningen gegarandeerd bezwaar aantekenen.
Een lange afdaling bracht ons in Moissac. Vandaar via de jaagpaden langs het “Canal entre deux mers”, naar Auvillar. Onder aan de beklimming voor Auvillar even gerust in de schaduw van de platanen. Hier was tevens de hangplek van de oudjes. Zij wezen ons op het verse drinkwater wat te verkrijgen was aan de ingang van het kerkhof. Ik weet nog steeds niet of deze hangouderen hier een bepaalde gedachte bij hadden. Geloof het niet, want ze vertelden breed uit over hun geboorteplek, hun familierelaties met een Nederlandse etc. Kortom de duvel en zijn ouwe moer passeerde die lome namiddag.
Uitgerust begonnen we aan de klim naar Auvillar (3 km). Tot mijn spijt moet ik bekennen dat ik 60 meter heb moeten lopen. Op het steilste stuk – zeker 25 % - verloor het voorwiel van mijn stalen ros het contact met het asfalt. Luchtfietserij kan soms aangenaam zijn, doch is in werkelijkheid met de voeten in de clips zeer gevaarlijk.
Boven aangekomen ging de hemel open. Een schitterend middeleeuws plaatsje met verschillende barretjes en restaurants. Hier heeft de tijd stilgestaan. Gelukkig konden we een zeer mooie “chambre dhotes” pakken. Een hele etage voor ons alleen.
In het stadje is de ambiance middeleeuws, echter de prijzen voor een biertje zijn alvast aangepast aan de inflatie tot 2050.
Voor de fietsers: De eerste helft van de etappe veel klimwerk. Wederom een goed voorbereiding op de Pyreneeën. Daarna tempo maken en proberen de grote molen te draaien.
Zoal mijn wederhelft reeds schreef, was het wederom een schitterende tocht. Maar het mooiste blijven toch de contacten onderweg. Gisteren een Amerikaan die lukraak aan het fietsen was, maar nu toch op weg naar Parijs, voor de vlucht back home. Hij had hier nog 5 weken de tijd voor. En vanmiddag met de oudjes, in de schaduw onder de oude platanen naast het Kerkhof. Heerlijk keuvelend over van alles en nog wat. Er kon geen auto passeren of ze wisten waar hij thuis hoorde. Zelfs van een engelse auto wist Madame te vertellen in welke gite ze verbleven. En toen het stuk naar boven, tsjone, tsjonge. Zo stijl nog niet gehad. Maar goed dat we eerst uitgerust waren. En zit ik dit stuk te typen op het terras van onze pension. Ik moet zeggen, niet slecht, helemaal niet slecht. Het is hier echt schitterend, zoals Jos schreef hebben we een etage voor ons alleen. Maar alles is hier mooi, de kamers zijn met smaak ingericht met af en toe een Frans slagje en de tuin kan zo in en tijdschrift. Het begint nu 20.45uur pas aangenaam van temperatuur te worden. Ik heb in ieder geval al uitslag van de warmte. Voordat iedereen gaat raden: de bovenbenen. Maar laten we niet klagen, we hoeven er niet in te werken. Zo meteen nog een koffie, en dan gaat denk ik het lampje langzaam uit. Morgen willen we in ieder geval al om 8.00uur vertrekken ivm warmte. Het zou in ieder geval de volgende paar dagen bewolkt zijn en af en toe kans op onweer. Zo dit was het voor vandaag.
Met vriendelijke fietsgroet
Marga en Jos
p.s. nog bedankt voor de reacties, wij vinden dit erg leuk om te lezen.
Vanochtend, na een prima ontbijt, een majestueus vertrek uit Cahors via Pont Valentré. Niemand op de brug aanwezig en de steentjes van de pont lachten de eenzame fietsers toe. De Pont Valentré is waarlijk een van de mooiste vestigingsbruggen van Europa. Volgens de legende lag de bouw van de brug een tijdlang stil vanwege problemen. Constructie en geldproblemen. Zo te horen is er na eeuwen nog steeds niets nieuws onder de zon. Maar dit ter zijde.
De bouw van de brug is volgens de legende met hulp van de duivel afgebouwd. De bouwheer zou als tegenprestatie na voltooiing, zijn ziel afstaan aan de duivel. Met een slimmigheid redde hij zijn ziel. De bouwheer liet de laatste slotsteen op de middelste toren achterwege. Sindsdien heet de toren ‘le tour du Diable” en is op de plek van de slotsteen een duiveltje zichtbaar.
Vanuit Cahors een fikse klim naar Lhospitalet. Is niet voor niks dat dit gat Lhospitalet heet, bovengekomen kun je zeker met de chaleur (extreme hitte) direct aan de zuurstof. Daarna in gezwinde spoed naar Castelnau-Montratier. Een schitterend oud stadje, voorzien van een mooie marktplaats met leuke barretjes. Op het terras in de schaduw werd je bijna “weggescheten”door de jonge zwaluwen die hier hun eerste proefvluchten maakten. Je kon zeer goed zien dat sommigen hun vliegbrevet nog niet hadden behaald. De landingen op tafels en tegen de muur deden komisch aan. De stichting wakker dier zou tegen dit soort vliegoefeningen gegarandeerd bezwaar aantekenen.
Een lange afdaling bracht ons in Moissac. Vandaar via de jaagpaden langs het “Canal entre deux mers”, naar Auvillar. Onder aan de beklimming voor Auvillar even gerust in de schaduw van de platanen. Hier was tevens de hangplek van de oudjes. Zij wezen ons op het verse drinkwater wat te verkrijgen was aan de ingang van het kerkhof. Ik weet nog steeds niet of deze hangouderen hier een bepaalde gedachte bij hadden. Geloof het niet, want ze vertelden breed uit over hun geboorteplek, hun familierelaties met een Nederlandse etc. Kortom de duvel en zijn ouwe moer passeerde die lome namiddag.
Uitgerust begonnen we aan de klim naar Auvillar (3 km). Tot mijn spijt moet ik bekennen dat ik 60 meter heb moeten lopen. Op het steilste stuk – zeker 25 % - verloor het voorwiel van mijn stalen ros het contact met het asfalt. Luchtfietserij kan soms aangenaam zijn, doch is in werkelijkheid met de voeten in de clips zeer gevaarlijk.
Boven aangekomen ging de hemel open. Een schitterend middeleeuws plaatsje met verschillende barretjes en restaurants. Hier heeft de tijd stilgestaan. Gelukkig konden we een zeer mooie “chambre dhotes” pakken. Een hele etage voor ons alleen.
In het stadje is de ambiance middeleeuws, echter de prijzen voor een biertje zijn alvast aangepast aan de inflatie tot 2050.
Voor de fietsers: De eerste helft van de etappe veel klimwerk. Wederom een goed voorbereiding op de Pyreneeën. Daarna tempo maken en proberen de grote molen te draaien.
Zoal mijn wederhelft reeds schreef, was het wederom een schitterende tocht. Maar het mooiste blijven toch de contacten onderweg. Gisteren een Amerikaan die lukraak aan het fietsen was, maar nu toch op weg naar Parijs, voor de vlucht back home. Hij had hier nog 5 weken de tijd voor. En vanmiddag met de oudjes, in de schaduw onder de oude platanen naast het Kerkhof. Heerlijk keuvelend over van alles en nog wat. Er kon geen auto passeren of ze wisten waar hij thuis hoorde. Zelfs van een engelse auto wist Madame te vertellen in welke gite ze verbleven. En toen het stuk naar boven, tsjone, tsjonge. Zo stijl nog niet gehad. Maar goed dat we eerst uitgerust waren. En zit ik dit stuk te typen op het terras van onze pension. Ik moet zeggen, niet slecht, helemaal niet slecht. Het is hier echt schitterend, zoals Jos schreef hebben we een etage voor ons alleen. Maar alles is hier mooi, de kamers zijn met smaak ingericht met af en toe een Frans slagje en de tuin kan zo in en tijdschrift. Het begint nu 20.45uur pas aangenaam van temperatuur te worden. Ik heb in ieder geval al uitslag van de warmte. Voordat iedereen gaat raden: de bovenbenen. Maar laten we niet klagen, we hoeven er niet in te werken. Zo meteen nog een koffie, en dan gaat denk ik het lampje langzaam uit. Morgen willen we in ieder geval al om 8.00uur vertrekken ivm warmte. Het zou in ieder geval de volgende paar dagen bewolkt zijn en af en toe kans op onweer. Zo dit was het voor vandaag.
Met vriendelijke fietsgroet
Marga en Jos
p.s. nog bedankt voor de reacties, wij vinden dit erg leuk om te lezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
