De toorn van Pyrene
Door: jos en Marga
Blijf op de hoogte en volg Jos en Marga
11 Juli 2010 | Frankrijk, Parijs
(Malbourguet-Oloron st. Marie (95 km)
De Pyreneeën danken hun naam, volgens de verhalen aan prinses Pyréne. Op een dag werd zij voorgesteld aan Hercules en op slag verliefd. Uit deze verhouding werd een schepsel geboren met het lichaam van een slang. Haar vader was natuurlijk razend. Om aan zijn toorn te ontsnappen vluchtte ze naar de bergen. Ongewapend kon ze zich natuurlijk niet verdedigen. Hercules volgde haar sporen en vond haar door dieren verscheurde lichaam. Hij verbrandde de overblijfselen en haar as werd door de wind verspreid. Sindsdien dragen die bergen haar naam.
Volgens mij doolt haar geest nog steeds rond. Soms, heel soms, kiest deze dolende geest een paar reizigers om hen te treffen met haar toorn. Nu waren wij het haasje. Alles verliep perfect tot aan de laatste kilometer van deze klimrijke rit. Vlak voor Oloron st. Marie (1 km voor het einde) werden we getrakteerd op een enorme pukkel. Zelden zo een smerig en venijnig klimmetje gezien. Daarna –althans zo leek het – hadden ze ook de plaatselijke vvv nog eens verstopt. Na wat lokale rondjes rond de kerk, eindelijk gevonden. Met hindernissen een chambre d’hote kunnen boeken.
Wij bleken de eerste gasten te zijn in dit met zeer veel smaak ingerichte huis. Tot overmaat van ramp ging onze reiscomputer stuk. Vandaar dat we slechts sporadisch kunnen publiceren. Gelukkig waren de gastvrouw en gastheer zeer gastvrij. Un vrai Breton et une vraie Basquine. Met hen mogen genieten van de plaatselijke wijnen. (Voor de kenners: Jurancon-wit en Bearn de Gan -rosé.)Uitstekend van smaak.
Als ontbijt had de gastheer ons voorzien van “Dopage Bretonnais”, heerlijke verse crêpes naar Bretons recept, volgens de gastheer het geheim van Bernard Hinault!
Voor de fietsers: een waar eldorado voor de liefhebbers van klimmen in het middelgebergte.
Marga’s beleving:
Na weer de nodige klimmetjes (het wordt eentonig!), was het ’s middags iets beter. Totdat bij Oloron na 94 km nog een klimmetje van tig procent opdoemde. Aangemoedigd door een paar bouwvakkers kwam ik goed boven. Direct erna kwam een steile afdaling, met dichtgeknepen remmen en billen afgedaald. Gelukkig heelhuids aangekomen. Toen direct door naar de vvv en daar een kamer laten reserveren bij een chambre d’hote. Nu ging dat niet van een leien dakje. Want moest daar meteen betalen. Ze vragen dan het bankpasje voor een éénmalige incasso. Tot 2x toe ging het mis. Uiteindelijk lukte het met de credit kaart. Bij de chambre d’hote aangekomen, wachtte ons een aangename verrassing. Echt een heel groot stadshuis, heel modern (on-frans) ingericht en gerenoveerd. We waren met een Duits koppel de allereerste gasten en niets was de gastheer teveel. Na het eten nog een fles wijn of twee meester gemaakt bij de gastgevers, en gezellig gekletst met ons 6’en. Daarna vielen de oogjes toe.
De Pyreneeën danken hun naam, volgens de verhalen aan prinses Pyréne. Op een dag werd zij voorgesteld aan Hercules en op slag verliefd. Uit deze verhouding werd een schepsel geboren met het lichaam van een slang. Haar vader was natuurlijk razend. Om aan zijn toorn te ontsnappen vluchtte ze naar de bergen. Ongewapend kon ze zich natuurlijk niet verdedigen. Hercules volgde haar sporen en vond haar door dieren verscheurde lichaam. Hij verbrandde de overblijfselen en haar as werd door de wind verspreid. Sindsdien dragen die bergen haar naam.
Volgens mij doolt haar geest nog steeds rond. Soms, heel soms, kiest deze dolende geest een paar reizigers om hen te treffen met haar toorn. Nu waren wij het haasje. Alles verliep perfect tot aan de laatste kilometer van deze klimrijke rit. Vlak voor Oloron st. Marie (1 km voor het einde) werden we getrakteerd op een enorme pukkel. Zelden zo een smerig en venijnig klimmetje gezien. Daarna –althans zo leek het – hadden ze ook de plaatselijke vvv nog eens verstopt. Na wat lokale rondjes rond de kerk, eindelijk gevonden. Met hindernissen een chambre d’hote kunnen boeken.
Wij bleken de eerste gasten te zijn in dit met zeer veel smaak ingerichte huis. Tot overmaat van ramp ging onze reiscomputer stuk. Vandaar dat we slechts sporadisch kunnen publiceren. Gelukkig waren de gastvrouw en gastheer zeer gastvrij. Un vrai Breton et une vraie Basquine. Met hen mogen genieten van de plaatselijke wijnen. (Voor de kenners: Jurancon-wit en Bearn de Gan -rosé.)Uitstekend van smaak.
Als ontbijt had de gastheer ons voorzien van “Dopage Bretonnais”, heerlijke verse crêpes naar Bretons recept, volgens de gastheer het geheim van Bernard Hinault!
Voor de fietsers: een waar eldorado voor de liefhebbers van klimmen in het middelgebergte.
Marga’s beleving:
Na weer de nodige klimmetjes (het wordt eentonig!), was het ’s middags iets beter. Totdat bij Oloron na 94 km nog een klimmetje van tig procent opdoemde. Aangemoedigd door een paar bouwvakkers kwam ik goed boven. Direct erna kwam een steile afdaling, met dichtgeknepen remmen en billen afgedaald. Gelukkig heelhuids aangekomen. Toen direct door naar de vvv en daar een kamer laten reserveren bij een chambre d’hote. Nu ging dat niet van een leien dakje. Want moest daar meteen betalen. Ze vragen dan het bankpasje voor een éénmalige incasso. Tot 2x toe ging het mis. Uiteindelijk lukte het met de credit kaart. Bij de chambre d’hote aangekomen, wachtte ons een aangename verrassing. Echt een heel groot stadshuis, heel modern (on-frans) ingericht en gerenoveerd. We waren met een Duits koppel de allereerste gasten en niets was de gastheer teveel. Na het eten nog een fles wijn of twee meester gemaakt bij de gastgevers, en gezellig gekletst met ons 6’en. Daarna vielen de oogjes toe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
