Zondagmiddag!!
Door: jos en Marga
Blijf op de hoogte en volg Jos en Marga
11 Juli 2010 | Frankrijk, Parijs
(Belin-Beliet –St. Jean de Blaignac: 81 km)
Het landschap maakt grote stappen vooruit qua afwisseling. De vele wijngaarden kondigen al aan dat dit een streek is waar het goed toeven is. (Bordeaux wijnen en wijnen uit de Entre deux mers)
Na het kruisen van de Garonne viel het oog op een restaurantje aan het water. Langourain heette de plaats. De plaatselijke brasserie kan ik aanbevelen. Top wijn en dito eten. Toch was de entree niet bepaald vriendelijk. Waarschijnlijk had de patron liever geen gasten in fietskleding. Al moet ik zeggen dat onze fietspakken nog altijd beter afgekleed staan dan de doorsnee kleding van de hier aanwezige franssen. Bloemetjesjurken als variatie op de befaamde shorten voor de dames en jeans als variatie op de te korte blauwe werkbroek. Nee dan toch liever onze kleurrijke Flexpoint outfit. In het begin kon er geen lachje af bij de patron. Ik verdenk hem ervan dat hij dacht dat dit soort barbaarse cyclists ook niet met mes en vork konden eten. Maar wij deden dat keurig en verdienden zienderogen respect van de bediening. Keurig opgevoede fietsers, die met mes en vork goed uit de voeten kwamen en ook nog een woordje Frans spraken. Voor de bediening en de patron het toppunt van de evolutie!
Aan het eind van ons copuleuze diner, waarschuwde de patron vriendelijk dat we vooral niet te veel en te hard moesten fietsen in verband met de hitte. Volgens hem konden we beter eerst rusten.
Zijn raad opgevolgd, hebben we ons net buiten het terras van de brasserie, ongegeneerd gestald op de slaapzak en een uiltje geknapt. Dat is het voordeel van vakantie met de fiets. Je hebt de tijd en de plaats zelf in de hand.
Ik weet niet of de patron het kon waarderen, dat twee zwervende fietsers vlak bij zijn brasserie lagen te rusten aan het water. Maar ja, dan had hij in het begin maar wat vriendelijker mogen zijn.
Voor de fietsers: afwisselend landschap. Redelijk grote versnellingen mogelijk.
Marga’s verslag
Na ons een beetje verslapen te hebben,( jaja de wekker gaat iedere morgen om 7uur)), toch uiterlijk 9.45 vertrokken. En dan blijkt maar weer dat je niet op uiterlijk kunt afgaan. We kreggen een lekker ontbijt en een warm afscheid.’s Middags gestopt in Laingeron aan de Garonne. Omdat het zondag was er eens goed voor gaan zitten. En ober keek wel bedenkelijk naar onze fietskleding, maar werden verder hartelijk bediend door iemand anders.En het eten was verrukkelijk,. Omdat het te warm was maar helemaal als God in Frankrijk geleefd. D.w.z. de slaapzak uitgerold en een siësta aan de oever gehouden. Weer verder gefietst en na 81km vonden we het welletjes. We namen een chamres d’hôtes. Er was ook niets anders. Gelukkig ’s middag goed gegeten, want het enige restaurant was dicht op zondagavond. We hadden wel nog wat brood, kaas, bananen en tomaten bij ons en die op een bankje aan de oever gegeten. Dus niet met honger naar bed.Na de wandeling zagen we een koppel aan komen lopen!! Hij eigenlijk normaal, zij een struise, flinke vrouw, met verkeerd blond geverfde lange haren. Een eigenlijk te krap rose truitje met kraagje(bloemetjes) met daaronder een bloemetjesrok en witte sokjes en volgens mij lakschoenen. Ze bleek in het zelfde pension te overnachten. Ze probeerde zich te kleden als 18jarige uit de jaren 50 maar was zeker al 70.
We hebben nog even tv gekeken en daarna lekker vroeg gaan slapen.
Met vriendelijke fietsgroet
Jos en Marga
Het landschap maakt grote stappen vooruit qua afwisseling. De vele wijngaarden kondigen al aan dat dit een streek is waar het goed toeven is. (Bordeaux wijnen en wijnen uit de Entre deux mers)
Na het kruisen van de Garonne viel het oog op een restaurantje aan het water. Langourain heette de plaats. De plaatselijke brasserie kan ik aanbevelen. Top wijn en dito eten. Toch was de entree niet bepaald vriendelijk. Waarschijnlijk had de patron liever geen gasten in fietskleding. Al moet ik zeggen dat onze fietspakken nog altijd beter afgekleed staan dan de doorsnee kleding van de hier aanwezige franssen. Bloemetjesjurken als variatie op de befaamde shorten voor de dames en jeans als variatie op de te korte blauwe werkbroek. Nee dan toch liever onze kleurrijke Flexpoint outfit. In het begin kon er geen lachje af bij de patron. Ik verdenk hem ervan dat hij dacht dat dit soort barbaarse cyclists ook niet met mes en vork konden eten. Maar wij deden dat keurig en verdienden zienderogen respect van de bediening. Keurig opgevoede fietsers, die met mes en vork goed uit de voeten kwamen en ook nog een woordje Frans spraken. Voor de bediening en de patron het toppunt van de evolutie!
Aan het eind van ons copuleuze diner, waarschuwde de patron vriendelijk dat we vooral niet te veel en te hard moesten fietsen in verband met de hitte. Volgens hem konden we beter eerst rusten.
Zijn raad opgevolgd, hebben we ons net buiten het terras van de brasserie, ongegeneerd gestald op de slaapzak en een uiltje geknapt. Dat is het voordeel van vakantie met de fiets. Je hebt de tijd en de plaats zelf in de hand.
Ik weet niet of de patron het kon waarderen, dat twee zwervende fietsers vlak bij zijn brasserie lagen te rusten aan het water. Maar ja, dan had hij in het begin maar wat vriendelijker mogen zijn.
Voor de fietsers: afwisselend landschap. Redelijk grote versnellingen mogelijk.
Marga’s verslag
Na ons een beetje verslapen te hebben,( jaja de wekker gaat iedere morgen om 7uur)), toch uiterlijk 9.45 vertrokken. En dan blijkt maar weer dat je niet op uiterlijk kunt afgaan. We kreggen een lekker ontbijt en een warm afscheid.’s Middags gestopt in Laingeron aan de Garonne. Omdat het zondag was er eens goed voor gaan zitten. En ober keek wel bedenkelijk naar onze fietskleding, maar werden verder hartelijk bediend door iemand anders.En het eten was verrukkelijk,. Omdat het te warm was maar helemaal als God in Frankrijk geleefd. D.w.z. de slaapzak uitgerold en een siësta aan de oever gehouden. Weer verder gefietst en na 81km vonden we het welletjes. We namen een chamres d’hôtes. Er was ook niets anders. Gelukkig ’s middag goed gegeten, want het enige restaurant was dicht op zondagavond. We hadden wel nog wat brood, kaas, bananen en tomaten bij ons en die op een bankje aan de oever gegeten. Dus niet met honger naar bed.Na de wandeling zagen we een koppel aan komen lopen!! Hij eigenlijk normaal, zij een struise, flinke vrouw, met verkeerd blond geverfde lange haren. Een eigenlijk te krap rose truitje met kraagje(bloemetjes) met daaronder een bloemetjesrok en witte sokjes en volgens mij lakschoenen. Ze bleek in het zelfde pension te overnachten. Ze probeerde zich te kleden als 18jarige uit de jaren 50 maar was zeker al 70.
We hebben nog even tv gekeken en daarna lekker vroeg gaan slapen.
Met vriendelijke fietsgroet
Jos en Marga
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
