littekens en village fleurie
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg Jos en Marga
19 Juni 2009 | Frankrijk, Parijs
Montmédy - Chalons en champagne 134 km
Gisteren merkten we al dat we in de streek van “la grande guerre” arriveerden. Fransen bedoelen met de grote oorlog, de eerste wereldoorlog. Deze oorlog heeft ontzettend veel fransen het leven gekost. Elk dorp, gehucht of stad, vermeldt op een gedenkplaat wel welke zonen van de streek zijn gestorven ter meerdere eer en glorie van het vaderland. Deze regio wordt “ontsierd”met talrijke militaire begraafplaatsen, je struikelt er als het ware over. Hoe mooi en prachtig ze ook zijn onderhouden, het blijven littekens, in de geschiedenis van de mensheid. Alleen al rondom Romagne- met een grote Amerikaanse begraafplaats- zijn in 6 weken 16.000 soldaten gesneuveld.
Een kleine 15 km verder getuigt “abri du Kronprinz” , van de verwrongen en absurde geesten, die verantwoordelijk waren voor de oorlogsvoering. Voor de oudste zoon van de keizer werd een eigen loopgravenstelsel aangelegd. Hij was “pro-forma”commandant van de Duitse troepen. Troepen die een grote slag leverden bij Verdun. Zijn onderkomen was veilig en behoorlijk luxe. Was de adel te dom voor de echte commandatuur? En te laf om aan het front mee te strijden?
Langzaam maar zeker verandert het landschap nu in een golvend tapijt van akkers. Volgens mij is deze streek de verborgen voorraadschuur van Frankrijk. Wat verder opvalt – behalve het golvende tapijt van onafzienbare akkers -, is het gebrek aan voorzieningen in de ontelbare kleine dorpjes. Naast een kerk en een gemeentehuis is er verder niets. Hoewel dat laatste is niet helemaal waar. Het lijkt alsof elk gehucht een eigen apotheker heeft. De “pharmacie “ viert hoogtij, tenminste als we mogen afgaan op het uiterlijk van de gebouwen. De zorgverzekering wordt in Frankrijk ongetwijfeld anders beleefd en gefinancierd.
Daarnaast pronkt elk gehucht met “village de fleurie”. Ieder dorpje wil een bijdrage leveren aan een bloemrijk Frankrijk. Als fietser denk je na het – zonder resultaat – afspeuren van elke spelonk in zulk een dorp naar een bar, restaurant of elke andere locatie die iets toevoegt aan de geneugten van de mens: “rot op met je bloemen. Zorg voor een fatsoenlijk café, bistro, bar of wat dan ook”. Mijn advies : verander “village de fleurie” in “village de bacchus”. Gegarandeerd dat het aantal pharmacies fors afneemt.
Voor de wielerliefhebbers: lange rechte wegen in een golvend landschap, met hier en daar een klein klimmetje. Een aanrader als je van kilometers maken houdt.
Met vriendelijke fietsgroet,
Marga en Jos
http://www.mijnalbum.nl/Album=HMRXBPVH
Gisteren merkten we al dat we in de streek van “la grande guerre” arriveerden. Fransen bedoelen met de grote oorlog, de eerste wereldoorlog. Deze oorlog heeft ontzettend veel fransen het leven gekost. Elk dorp, gehucht of stad, vermeldt op een gedenkplaat wel welke zonen van de streek zijn gestorven ter meerdere eer en glorie van het vaderland. Deze regio wordt “ontsierd”met talrijke militaire begraafplaatsen, je struikelt er als het ware over. Hoe mooi en prachtig ze ook zijn onderhouden, het blijven littekens, in de geschiedenis van de mensheid. Alleen al rondom Romagne- met een grote Amerikaanse begraafplaats- zijn in 6 weken 16.000 soldaten gesneuveld.
Een kleine 15 km verder getuigt “abri du Kronprinz” , van de verwrongen en absurde geesten, die verantwoordelijk waren voor de oorlogsvoering. Voor de oudste zoon van de keizer werd een eigen loopgravenstelsel aangelegd. Hij was “pro-forma”commandant van de Duitse troepen. Troepen die een grote slag leverden bij Verdun. Zijn onderkomen was veilig en behoorlijk luxe. Was de adel te dom voor de echte commandatuur? En te laf om aan het front mee te strijden?
Langzaam maar zeker verandert het landschap nu in een golvend tapijt van akkers. Volgens mij is deze streek de verborgen voorraadschuur van Frankrijk. Wat verder opvalt – behalve het golvende tapijt van onafzienbare akkers -, is het gebrek aan voorzieningen in de ontelbare kleine dorpjes. Naast een kerk en een gemeentehuis is er verder niets. Hoewel dat laatste is niet helemaal waar. Het lijkt alsof elk gehucht een eigen apotheker heeft. De “pharmacie “ viert hoogtij, tenminste als we mogen afgaan op het uiterlijk van de gebouwen. De zorgverzekering wordt in Frankrijk ongetwijfeld anders beleefd en gefinancierd.
Daarnaast pronkt elk gehucht met “village de fleurie”. Ieder dorpje wil een bijdrage leveren aan een bloemrijk Frankrijk. Als fietser denk je na het – zonder resultaat – afspeuren van elke spelonk in zulk een dorp naar een bar, restaurant of elke andere locatie die iets toevoegt aan de geneugten van de mens: “rot op met je bloemen. Zorg voor een fatsoenlijk café, bistro, bar of wat dan ook”. Mijn advies : verander “village de fleurie” in “village de bacchus”. Gegarandeerd dat het aantal pharmacies fors afneemt.
Voor de wielerliefhebbers: lange rechte wegen in een golvend landschap, met hier en daar een klein klimmetje. Een aanrader als je van kilometers maken houdt.
Met vriendelijke fietsgroet,
Marga en Jos
http://www.mijnalbum.nl/Album=HMRXBPVH
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
